Sakramenty

C h r z e s t

Istotny obrzęd chrztu polega na zanurzeniu kandydata w wodzie lub polaniu wodą jego głowy z równoczesnym wezwaniem Trójcy Świętej, to znaczy Ojca, Syna i Ducha Świętego. Skutek chrztu lub łaski chrzcielnej jest bardzo bogatą rzeczywistością. Obejmuje ona: odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, narodzenie do nowego życia, prze które człowiek staje się przybranym synem Ojca, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Przez fakt przyjęcia tego sakramentu ochrzczony jest włączony w Kościół, Ciało Chrystusa, i staje się uczestnikiem kapłaństwa Chrystusa. Od najdawniejszych czasów chrzest jest udzielany dzieciom, ponieważ jest łaską i darem Bożym, które nie zakładają ludzkich zasług. Wejście w życie chrześcijańskie daje dostęp do prawdziwej wolności. Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, to liturgia Kościoła zachęca nas do ufności w miłosierdzie Boże i do modlitwy. W razie konieczności każda osoba może udzielić chrztu, pod warunkiem że ma intencję uczynienia tego, co czyni Kościół, i poleje wodę głowę kandydata, mówiąc: „JA CIEBIE CHRZCZĘ W IMIĘ OJCA I SYNA, I DUCHA ŚWIĘTEGO”.

Przy chrzcie są obecni również chrzestni, którzy wyznają razem z rodzicami wiarę Kościoła, w której to dziecko otrzymuje chrzest, a po chrzcie mają wspierać rodziców w staraniu o to, by dziecko doszło do wyznawania wiary i wyrażało ją życiem.

Wymagane dokumenty
• świadectwo urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego
• dokumenty tożsamości rodziców
• zaświadczenie z parafii zamieszkania, że dana osoba może pełnić funkcję matki lub ojca chrzestnego
• dane rodziców chrzestnych (imię i nazwisko, wiek, wyznanie, adres zamieszkania)

Rodzice chrzestni
Prawo kościelne wymaga, aby rodzice chrzestni spełniali następujące warunki:
• mieli ukończony 16 rok życia
• sami przyjęli sakramenty wtajemniczenia (chrzest, eucharystia, bierzmowanie)
• prowadzili życie zgodne z wiarą

Chrzest jest pierwszym i najpotrzebniejszym sakramentem, który czyni nas dziećmi Bożymi i członkami Kościoła katolickiego. Ale sam chrzest nie wystarczy. Dziecko Boże powinno się rozwijać ku pełni dojrzałości. Sakramentem chrześcijańskiej dojrzałości jest bierzmowanie, w którym Chrystus udziela nam swojego Ducha Świętego. Chrześcijaninem jest się w takim stopniu, w jakim uczestniczy się w życiu Chrystusa, do prowadzenia którego człowiek jest namaszczony Duchem Świętym. Jest to Duch prawdy i miłości, Duch odwagi do dawania świadectwa, Duch odpowiedzialności za rozwój Kościoła, Duch obecności Chrystusa w świecie

M a ł ż e ń s t w o

Każde małżeństwo zawarte jako trwała wspólnota życia mężczyzny i kobiety posiada swoją godność i jest z natury dobre, bo jest ustanowione przez Stwórcę nieba i ziemi.

Związek małżeński dwojga ochrzczonych i bierzmowanych jest święty, bo jest sakramentem, znakiem świętym i obrazem związku, jaki istnieje między Chrystusem, a wspólnotą wierzących w Kościele.

Małżeństwo jest świętą rzeczywistością również w odniesieniu do celu ostatecznego. Od chwili ślubu dwoje ludzi wędruje wspólną drogą, poprzez wspólne zamieszkanie, dążenie do osiągnięcia godnego poziomu życia materialnego i kulturalnego, a poprzez to, do wzajemnego uświęcenia. Sakrament małżeństwa daje małżonkom zdolność i stałą gotowość do wszelkich poświęceń i ofiar.

Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna jedności małżeństwa; rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest najcenniejszym dare m małżeństwa.

Chrześcijański dom rodzinny jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary. Dlatego dom rodzinny słusznie jest nazywany „Kościołem domowym”, wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej.

Termin ślubu
Do uzgodnienia w kancelarii parafialnej na minimum 3 miesiące przed planowaną datą.
Narzeczeni zgłaszają się w kancelarii w celu spisania protokołu przedmałżeńskiego.

Wymagane dokumenty
• dokumenty tożsamości
• świadectwo chrztu św. (ważne jest 6 miesięcy od daty wystawienia)

• dokumenty ukończenia nauka przedmałżeńskich
• świadectwo ukończenia nauki religii w zakresie szkoły średniej
• dokumenty z Urzędu Stanu Cywilnego (ważne są 6 miesięcy od daty wystawienia)

E u c h a r y s t i a

Najświętszy Sakrament jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postaciami chleba i wina. Pan Jezus ustanowił Najświętszy Sakrament w Wielki Czwartek podczas Ostatniej Wieczerzy. Msza święta to Ofiara i Uczta Nowego Testamentu, w której Pan Jezus pod postaciami chleba i wina ofiaruje się za nas swojemu Ojcu i daje nam do spożycia swoje Ciało i Krew. W pełni uczestniczymy w Eucharystii poprzez wsłuchanie się w Słowo Boże, modlitwę, śpiew i przyjęcie Chrystusa Eucharystycznego.

Uroczyste udzielania Pierwszej Komunii św. odbywa się po rocznym przygotowaniu trzecioklasistów w I niedzielę maja. Zgodnie z obowiązującymi przepisami kościelnymi mamy obowiązek uczestniczyć we Mszy św. w następujące dni:

-Wszystkie niedziele

– Wszystkich Świętych (1 listopada)

-Uroczystość Bożego Narodzenia (25 grudnia)

-Uroczystość Bożej Rodzicielki (1 stycznia)

-Uroczystość Trzech Króli (6 stycznia)

-Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało)

-Uroczystość Wniebowzięcia NPM (15 sierpnia)

B i e r z m o w a n i e

Bierzmowanie podobnie jak chrzest wyciska w duszy chrześcijanina duchowe znamię, czyli niezatarty charakter. Dlatego ten sakrament można przyjąć tylko raz w życiu. Sakrament bierzmowania może i powinien przyjąć każdy ochrzczony. Aby godnie przyjąć sakrament, należy być w stanie łaski uświęcającej, odpowiednio przygotowanym i zdolnym do świadomego odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych. Istotnym obrzędem bierzmowania jest namaszczenie krzyżmem świętym czoła ochrzczonego wraz z włożeniem ręki przez szafarza (biskupa) i słowami: „PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU DUCHA ŚWIĘTEGO„. Zaniedbanie przyjęcia tego sakramentu jest wielką stratą, utratą rozwoju do pełni, jaką zamierzył dla nas Bóg.

Świadkami bierzmowania z zasady powinni być rodzice chrzestni kandydata, a gdy jest to niemożliwe, wówczas inni wierzący, bierzmowani i praktykujący katolicy, ale nie rodzicie kandydata. W czasie obrzędów sakramentu świadek kładzie prawą dłoń na ramieniu kandydata na znak, że będzie go wspierał radą i czynem w życiu zgodnym z wyznawaną wiarą.
Przygotowanie młodzieży odbywa się podczas specjalnych katechez urządzanych w parafii.

P o k u t a

Każdy grzech oddala człowieka od Boga, zrywa więź nawiązaną w sakramencie chrztu świętego, nie pozwala w pełni korzystać z Bożej łaski. W sakramencie pojednania Bóg za pośrednictwem Kościoła, którego przedstawicielem jest kapłan, przebacza nam popełnione grzechy, darowuje, przynajmniej częściowo karę za grzechy oraz na nowo obdarowuje łaską i umocnieniem.

Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej).

Warunki dobrej spowiedzi:

– Rachunek sumienia – przypomnienie sobie wszystkich grzechów od ostatniej, dobrze odprawionej spowiedzi.

– Żal za grzechy – boleść duszy z powodu zranienia Boga – Najlepszego Ojca. Bóg bez żalu nie odpuszcza żadnego grzechu.

– Postanowienie poprawy – postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła.

– Szczera spowiedź – wyznanie wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów przed kapłanem (Boga nigdy nie okłamię).

– Zadośćuczynienie – wypełnienie zadanej przez kapłana pokuty i naprawienie wszystkich szkód (w miarę możliwości) wyrządzonych przez grzech.

N a m a s z c z e n i e     c h o r y c h

Każda sytuacja życiowa człowieka, jeśli patrzy się na nią oczyma wiary, jest dla niego jakimś wezwaniem Bożym. Także i szczególnie trudna sytuacja, jaką jest choroba. Każda choroba przypomina nam, chrześcijanom, że nasze przebywanie na ziemi jest tylko czasowe. Nasza ojczyzna jest w niebie.

Choroba i cierpienie chrześcijanina mają wielkie znaczenie dla samego chorego jak i dla całego świata. W ochrzczonym żyje Chrystus, ochrzczony cierpi z Chrystusem i przez to przyczynia się do zbawienia własnego i całego świata. Zadaniem chorego jest, aby swoim przykładem napominał innych, by nie zapomnieli o sprawach istotnych i wartościach wyższych. Dopomaga mu w tym przyjęcie sakramentu namaszczenia, w którym do chorego przychodzi Chrystus Pan, Ten, który troszczy się o chorych, uzdrawia ich dusze i ciała; cierpiał dla nas, ludzi i zbawia nas prze ofiarę swoich cierpień.

Sakrament namaszczenia chorych udziela łaski Ducha Świętego, która podnosi zaufanie człowieka chorego do Boga, umacnia go w cierpieniach, pomaga mu do zbawienia, pomaga wrócić do zdrowia, jeśli jest to pożyteczne dla zbawienia duszy, gładzi grzechy powszednie, a również ciężkie, jeśli przyjęcie sakramentu pojednania jest niemożliwe.

Przygotowanie mieszkania: stół nakryty białym obrusem, krzyż, świeca. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy. Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:

– jeśli jest poważna choroba

– osobom starszym wiekiem

– przed operacją medyczną

– nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.

SAKRAMENTU TEGO NIE UDZIELA SIĘ ZMARŁYM!

K a p ł a ń s t w o

Jest sakramentem niezwykłym, gdyż dotyczy niewielkiej grupy wiernych. Przez sakrament kapłaństwa niektórzy spośród nich naznaczeni są świętymi szafarzami i przeznaczeni , by byc Pasterzami Ludu Bożego. W dzisiejszych czasach kapłan nie jest tylko duchownym, który odprawia codziennie Mszę Świętą przed zgromadzonymi braćmi i siostrami. Musi on się stać także nauczycielem, kolegą, misjonarzem, przyjacielem, lekarzem, osobą działającą w w organizacjach charytatywnych i pomagającą innym. Poprzez nienaganne zachowanie i chęć niesienia pomocy innym kapłan musi zbilżać ludzi do Boga.